Η δολοφονία της πιο διάσημης πόρνης της Αθήνας που έμεινε ανεξιχνίαστη (βίντεο)

Η Γαβριέλλα Ουσάκοβα γεννήθηκε στη Ρωσία από αριστοκρατική οικογένεια και ήρθε στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του ’30.

Ο αρκουδιάρης

Δεν ήταν και το καλύτερο θέαμα στις γειτονιές της Αθήνας εκείνα τα χρόνια.....
Ο αρκουδιάρης ήταν συνήθως τσιγγάνος είχε δεμένη με αλυσίδα μια αρκούδα και έδινε "παραστάσεις" στο δρόμο. Βαστούσε και ένα ξύλο για να τον φοβάται το ζωντανό. 

Έπαιζε το ντέφι και εκείνο στα πισινά του πόδια χοροπηδούσε για να γελάσει το φιλοθεάμον κοινό και να ρίξει κανένα κέρμα στο ντέφι στην συνέχεια.
Αντί για αρκούδα μπορεί να είχε και μαϊμού...αυτή θα έκανε και τούμπες στον αέρα....

Χαρακτηριστικές και οι ατάκες του τσιγγάνου.... "...πώς πλένετε η (κάποια γνωστή 

ηθοποιός της εποχής);" Και έκανε κινήσεις για να γελάσει ο κόσμος....

Η εκπαίδευση αυτών των ζώων ξεπερνούσε τα όρια της φαντασίας... 

Τότε δεν υπήρχαν φιλοζωϊκές οργανώσεις και κανείς δεν νοιαζότανε. 

Άναβαν κάρβουνα μέσα σε ένα λάκκο και έβαζαν επάνω μια λαμαρίνα.

 Όταν αυτή άρχιζε να καίει έβαζαν επάνω το ζώο χτυπώντας το ντέφι ενώ αυτό

 χοροπήδαγε από τον πόνο. Έτσι το χτύπημα με το ντέφι σήμαινε για αυτά το συγκεκριμένο μαρτύριο και άρχιζαν να χοροπηδάνε.

Για το πώς πλένεται η τάδε έριχναν ένα μαντήλι στο κεφάλι της μαϊμούς και αυτή προσπαθούσε να το βγάλει ενώ ο τσιγγάνος με ένα ξύλο το ξαναέβαζε στο

 πρόσωπό της.

 Τις αρκούδες τις έβρισκαν στα βουνά μωρά και τις μεγάλωναν ενώ τις μαϊμούδες τις έπαιρναν από κανένα τσίρκο φυσικά πληρώνοντας. 

Κάποτε μια μαϊμού κάνοντας επίδειξη στην Πλατεία Κοτζιά κατόρθωσε να το σκάσει... 

για γέλια και για κλάμματα οι σκηνές.

Προσπαθούσε να ανέβει κάπου ψηλά για ασφάλεια ... Είχε αγριέψει όμως και 

χρειάστηκε η βοήθεια της πυροσβεστικής που την μάζεψε με ένα δίχτυ και την

 πήγε στον Βασιλικό Κήπο (έτσι τον έλεγαν τότε). 

"Ήρθε στο χωριό ο αρκουδιάρης ένας μαύρος γύφτος ξεδοντιάρης λεύτερη 

κι ανέμελη η ψυχή του, πέρα ως πέρα οι κάμποι είναι δικοί του. 

Πώς καθρεφτίζονται τα όμορφα κορίτσια;

 Έι! Και ο τσομπάνος πώς κρατάει την αγκλίτσα; 

Όπα! Οι αφεντάδες πώς κτυπούν το κομπολόι, έι! 

Και πώς κουρδίζουν το χρυσό τους το ρολόι;" 

(Κ.Βίρβος)  

ΠΗΓΗ

Τέρμα τα μια και τριάντα

Πώς να ξεχάσεις τους εισπράκτορες στα λεωφορεία και τα τραμ....

H τιβί μας

Το 1966 πρωτολειτούργησε ο Κρατικός τηλεοπτικός σταθμός και ο κοσμάκης
σχημάτιζε ουρές έξω από τα μαγαζιά ηλεκτρικών.
Δώσε και μένα μπάρμπα....

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 16 Ιανουαρίου 1998 ΕΦΥΓΕ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ

 

                              

                           

                                                              

                        

                             

Στη θεατρική του καριέρα ο Δημήτρης Χόρν παίζει μερικούς από τους σημαντικότερους ρόλους του διεθνούς δραματολογίου αλλά και όλα τα θεατρικά είδη σε διάφορα θεατρικά σχήματα και θιάσους. 

Από το εθνικό θέατρο, το θέατρο της Κοτοπούλη ή της Κατερίνας, μέχρι το θέατρο Κεντρικό που για αρκετά χρόνια υπήρξαν θεατρικό ζευγάρι με την Έλλη Λαμπέτη. Όμως ποτέ δεν έπαιξε αρχαία τραγωδία και κωμωδία γιατί όπως ο ίδιος έλεγε, δεν είχε αρκετό θράσος για να μπορεί να συνομιλεί άνετα με τον Αισχύλο!

Αναμεσα στους πολλούς ρόλους του, αριστουργηματικά έπαιξε όπως αναφέρουν όσοι τον έχουν δει, τον Φέστα στη "Δωδέκατη νύχτα", τον Βενέδικτο στο "Πολύ κακό για τίποτε" και τον "Ριχάρδο Β" του Σαίξπηρ. Ενώ τον Άμλετ του, τον παρουσίασε μόνο σε περιοδείες στο εξωτερικό και ποτέ στην Αθήνα. 

Τον "Λορεντζάτσιο" του Μυσσέ, τον "Ιβάνωφ" του Τσέχωφ, τον "Δον Ζουάν " του Μολιέρου, τον "Ερρίκο Δ'" του Πιραντέλλο και το κύκνειο άσμα του τον "Αρχιμάστορα Σόλνες" του Ίψεν. Είναι κρίμα για μας τους νεώτερους που η εφήμερη θεατρική τέχνη του Δημήτρη Χόρν δεν είχαμε την τύχη να καταγραφεί με τον οποιοδήποτε τρόπο, ώστε να μπορούν να τον απολαύσουν και οι μελλοντικές γενιές.

Είχαμε όμως την τύχη να παίξει σε μερικές κινηματογραφικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου και παρόλο που ο ίδιος ισχυρίζεται ότι το έκανε καθαρά για βιοποριστικούς λόγους, διακρίνει με άνεση ακόμη και ο πιο άσχετος θεατής το τεράστιο υποκριτικό ταλέντο του Χόρν καθώς και το ανεξάντλητο οπλοστάσιο των εκφραστικών του μέσων.

 Ένα οπλοστάσιο που τον κάνει να κινείται με άνεση ανάμεσα σε ταινίες όπως το "Το κορίτσι με τα μαύρα", την "κάλπικη λίρα" ή το "Μια ζωή την έχουμε" πάντα με αριστουργηματικό τρόπο.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

Η Αθήνα την Νύχτα 1962

Αλίμονο στους νέους 1961

Μια του κλέφτη 1960

Μια ζωή την έχουμε 1958

Το κορίτσι με τα μαύρα 1956

Κάλπικη λίρα 1955

Κυριακάτικο ξύπνημα 1954

Ο μεθύστακας 1950

Χειροκροτήματα 1944

Η φωνή της καρδιάς 1942

ΠΗΓΗ

Στα χαμένα χρόνια

«Δεκαετία του ’60 και οι Αθηναίοι μοιάζουν «ζαλισμένοι» με όσα συμβαίνουν γύρω τους: εκατοντάδες χιλιάδες νέοι κάτοικοι έρχονται από την επαρχία και η πόλη κτίζεται άναρχα.

Έφυγε ο Τζίμης Πανούσης από ανακοπή

Έφυγε από τη ζωή το μεσημέρι του Σαββάτου ο Τζίμης Πανούσης. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ο 64χρονος μουσικός υπέστη ανακοπή καρδιάς.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με έκτακτο δελτίο του ΑΝΤ1, ο μουσικός βρισκόταν στο σπίτι του όταν υπέστη ανακοπή και μεταφέρθηκε εσπευσμένα με ασθενοφόρο στον Ερυθρό Σταυρό, όπου παρά τις προσπάθειες ανάνηψης δεν κατάφερε να επανέλθει.

Ο Τζίμης Πανούσης είχε στις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου καταρρεύσει επί σκηνής στην διάρκεια παράστασής του και είχε μεταφερθεί σε νοσοκομείο όπου παρέμεινε μερικές ημέρες

Ο δημοφιλής καλλιτέχνης ένιωσε αδιαθεσία και κατέρρευσε στη σκηνή την ώρα της παράστασης.

Στο σημείο έσπευσε ασθενοφόρο και καταχειροκροτούμενος χειροκροτούμενος  έφυγε με το ασθενοφόρο για το νοσοκομείο.

11+1 Λόγοι για να αγαπήσεις ένα Λιονταράκι.

Για να δούμε τι έχουν να μας πουν τα Λιονταράκια.

Είναι όντως τόσο κελεπούρια όσο διαφημίζονται;

Με το κρύο

Και το κρύο σφίγγει και κυκλοφορούμε από δωμάτιο σε δωμάτιο με χοντρά ρούχα και τσακωνόμαστε ποιός θα πάει στην παγωμένη κουζίνα να φιάξει
ένα τσάϊ...
 

Οι προληπτικοί της Παλιάς Αθήνας και το «ποδαρικό»…

«Όλες οι άλλες προλήψεις και δεισιδαιμονίες που ακολουθούν σαν μακρυά ουρά δια μέσου των ετών τη γιορτή της Πρωτοχρονιάς είνε μηδέν μπροστά στο «ποδαρικό»! Αυτό κατέχει την πρωτεύουσαν θέσιν εις την θρησκείαν του προληπτικού