Εν Αθήναις....έτσι περνούσαν εκείνα τα χρόνια....

Και με το ψυγείο του πάγου εκείνα τα χρόνια
 στο δωμάτιο της αυλής το φανάρι δεν έφυγε από την θέση του κοντά στο παράθυρο για να αερίζεται. Εκεί έβαζαν τα φαγητά που περίσσευαν
από την κατσαρόλα (σπανίως)...








Στο ψυγείο του πάγου έβαζαν το τυρί...το βούτυρο.... το κρέας αλλά δεν κρατούσαν πολύ και μούχλιαζαν. Σιγά που τα πετούσαν... Η μούχλα έλεγαν ....είναι φάρμακο....την αφαιρούσαν λοιπόν και όλα καλά με αποτέλεσμα να υπάρχει συνωστισμός στην κοινόχρηστη αλα Τούρκα τουαλέτα.

  Άκουγες τότε πολλές παλιές ιστορίες πρίν ο πάγος και το ξύλινο ψυγείο περάσει μέσα στα σπίτια...

  Όταν δεν υπήρχε η Βαρβάκειος οι Αθηναίοι πήγαιναν για να αγοράσουν τρόφιμα στην Πλάκα όπου υπήρχαν πολλά μπακάλικα. Η επίσκεψη ήταν καθημερινή και αγόραζαν τα απαραίτητα για την κατσαρόλα της ημέρας φροντίζοντας να μην αφήνουν φαγητό για την επόμενη  ειδικά το καλοκαίρι. Το φανάρι προστάτευε  από τα ζωύφια και τα τρωκτικά που τότε ήταν σαν κατοικίδια...

 Αυτά βέβαια δεν έλειπαν και αργότερα με τις ξύλινες φάκες να βρίσκονται σε όλα τα μπακάλικα και να έχουν μεγάλη κατανάλωση.

Υπήρχαν και καυγάδες όταν σπαταλούσαν το κεφαλίσιο τυρί για να βάλουν στην φάκα. "...πολύ έβαλες...έχει λεφτά..." Άλλοι δεν έβαζαν παγίδες ...όταν έβλεπαν τον "συγκάτοικο" τον κυνηγούσαν με ένα ραβδί που υπήρχε δίπλα στην πόρτα. Την γάτα της αυλής να μην ξεχάσω αλλά τι να πρωτοκάνει και αυτή με τόσους πόντικες.

 Τα χαλασμένα τρόφιμα και οι ηλικιωμένοι είχαν άμεση σχέση.... Φτώχεια και των γονέων στις αυλές της Αθήνας και προσπαθούσαν να κάνουν οικονομία στα πάντα.

"...πατέρα μην το φάς έχει ξυνίσει..." "...δεν πειράζει δεν θα θέλει και λεμόνι..." απαντούσε ο γηραλέος και το έτρωγε με τα γνωστά αποτελέσματα και με την γυναίκα του να του φωνάζει και να τον πηγαίνει για "ντούζ" στο πίσω μέρος της αυλής με το λάστιχο και φυσικά με τους συναυλικούς να πεθαίνουν στο γέλιο.

Στην συνέχεια του έδιναν γιατρικό....μια κουταλιά καφέ με λεμόνι...για να σφίξει.