Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου είναι ένας μεγάλος Έλληνας συνθέτης, με πηγαίο ταλέντο, που ξεχώρισε από την ηλικία των έξι ετών, όταν έδωσε το πρώτο κονσέρτο με δικές του συνθέσεις. Από τότε, αν και παρέμεινε συνειδητά αυτοδίδακτος, έχει διαγράψει μια σπουδαία καλλιτεχνική καριέρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με αποκορύφωμα το βραβείο Oscar το 1982, για το μουσικό θέμα της ταινίας «Οι Δρόμοι της Φωτιάς» του Ρίντλεϊ Σκοττ (Ridley Scott).
[youtube=]
Η μουσική του χαρακτηρίζεται από ένα απόλυτα προσωπικό στυλ, το οποίο δύσκολα θα μπορούσαμε να περιγράψουμε με μια μόνο λέξη. Άλλοτε φλερτάρει με το «προοδευτικό ροκ», άλλοτε με τη «συμφωνική ροκ», και άλλοτε πάλι με τη «διαστημική μουσική» και τη μουσική μιας «νέας εποχής», πλημμυρισμένης με μελωδίες παιγμένες ως επί το πλείστον στο συνθεσάιζερ. «Το μόνο που κάνω είναι να μοιράζομαι τα συναισθήματά μου με τους υπόλοιπους ανθρώπους διαμέσου της μουσικής. Εγώ απλώς σας την παρουσιάζω κι εσείς, από κει και πέρα, έχετε το δικαίωμα να την κρίνετε όπως επιθυμείτε....» Βαγγέλης Παπαθανασίου (απόσπασμα από το οπισθόφυλλο του δίσκου «The Greatest Hits Album», 1981)
[youtube=
Ο Ευάγγελος Οδυσσέας Παπαθανασίου γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1943, στο Βόλο. Ξεκίνησε να παίζει πιάνο σε ηλικία περίπου 4 ετών και έδωσε την πρώτη συναυλία με δικές του μουσικές συνθέσεις, στα έξι του. Το ταλέντο του γοήτευσε το κοινό, γι' αυτό οι γονείς του έσπευσαν να τον ενθαρρύνουν με τη βοήθεια ενός επαγγελματία δασκάλου. Εκείνος όμως δεν ανταποκρίθηκε με μεγάλη ευχαρίστηση στη συμβατική μουσική παιδεία, αφού από μωρό αρνιόταν πεισματικά να συμμορφωθεί στις υποδείξεις των άλλων. Ο Βαγγέλης διέθετε ένα πηγαίο ταλέντο και προτίμησε, όπως έχουν κάνει πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες άλλωστε, να το ξεδιπλώσει μόνος του και να το καλλιεργήσει σύμφωνα με τις δικές του δυνάμεις και προσωπικό στυλ που διέθετε. Στη διάρκεια των μαθητικών χρόνων, ο Βαγγέλης δημιουργεί ένα μικρό συγκρότημα μαζί με μερικούς φίλους και συμμαθητές, τ ους «Forminx», και σύντομα γίνονται γνωστοί σε ολόκληρη την Ελλάδα. Στα τέλη του '60, ο Βαγγέλης κυριεύεται από την επιθυμία να διευρύνει τους μουσικούς του ορίζοντες και γι' αυτό μετακομίζει στο Παρίσι, μαζί με τον Ντέμη Ρούσσο και τον Λουκά Σιδερά. Εκεί φτιάχνουν ένα νέο συγκρότημα, τα «Παιδιά της Αφροδίτης» ή «Aphrodite's Child» όπως καθιερώθηκαν διεθνώς. Μέσα σε διάστημα τριών μόλις χρόνων, οι επιτυχίες τους ταξιδεύουν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το 1970 ωστόσο, το συγκρότημα διαλύετα ι και κάθε ένα από τα μέλη του ακολουθεί το δρόμο της σόλο καριέρας. Το 1974 ο Βαγγέλης Παπαθανασίου μετακομίζει για το Λονδίνο, με αρχικό σκοπό να συμμετάσχει στο συγκρότημα των «Yes», ένα από τα διασημότερα συγκροτήματα της progressive rock εκείνη την εποχή, ως αντικαταστάτης του αρχηγού τους Rick Wakeman, στο συνθεσάιζερ.
Ύστερα από πρόβες μερικών εβδομάδων,
ο Βαγγέλης αποφασίζει να μην συνεχίσει μαζί τους, γιατί όπως εξήγησε και ο ίδιος,
η κοσμοθεωρία του για τη μουσική ήταν πολύ διαφορετική
από τις μουσικές αντιλήψεις των υπολοίπων μελών των Yes.
Στο μεταξύ όμως, είχε αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς φιλίας με το Βρετανό μουσικό Jon Anderson, και μαζί αναπτύσσουν μια μακρόχρονη και επιτυχημένη συνεργασία .Παράλληλα, υπογράφει συμβόλαιο συνεργασίας με τη δισκογραφική RCA, ενώ την ίδια στιγμή στήνει το δικό του υπερσύγχρονο 24κανάλο στούντιο ηχογραφήσεων, το Nemo Studio, που βρισκόταν κοντά στο Marble Arch του Λονδίνου. Εδώ ηχογραφήθηκε το πρώτο άλμπουμ στη σόλο καριέρα του, με τίτλο «Heaven and Hell», που περιλάμβανε μια ενδιαφέρουσα συλλογή από ορχηστρικά κομμάτια, τα οποία τον καθιέρωσαν ευθύς αμέσως σε Ευρώπη και Αμερική. Από τότε, όλοι οι δίσκοι του γνωρίζουν τεράστια επιτυχία, με αποκορύφωμα το μουσικό θέμα της ταινίας του Ridley Scott «Δρόμοι της Φωτιάς» ή «Chariots of Fire» του 1982, το οποίο του χάρισε το βραβείο Oscar για την καλύτερη κινηματογραφική μουσική, όπως επίσης και το απίθανο «Blade Runner». Μετά το 1987 θα τον συναντήσουμε άλλοτε στην Αθήνα, όπου γράφει τους δίσκους «Direct» και «Voices», άλλοτε στη Ρώμη όπου συνθέτει το «The City» και άλλοτε στο Παρίσι. Το όργανο που ξεχωρίζει στις συνθέσεις του Βαγγέλη Παπαθανασίου είναι το συνθεσάιζερ, όπως και κάθε άλλη δυνατή παραλλαγή πλήκτρων, όπως το κλασικό πιάνο, το εκκλησιαστικό όργανο και άλλα. Δεν είναι λίγες ωστόσο οι περιπτώσεις που συνθέτει και εκτελεί μουσική για φλάουτο, ντραμς, κύμβαλα, τύμπανα και άλλα κρουστά. Η μουσική του ακούγεται σε κινηματογραφικές ταινίες, σε θεατρικές παραγωγές, σε διαφημιστικές καμπάνιες, αλλά και σε κορυφαίες πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως η τελετή έναρξης για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου το 1997, στην Αθήνα. Πολλά από τα έργα του έχουν χρησιμοποιηθεί για να συνοδεύσουν εορταστικές ή επετειακές εκδηλώσεις ανά τον κόσμο, ε νώ δεν είναι λίγες και οι διαφημιστές εταιρίες της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ιαπωνίας, που έχουν δανειστεί μουσική του Βαγγέλη Παπαθανσίαυ για να επενδύσουν διαφημιστικά σποτάκια για αρώματα, αυτοκίνητα, τραπεζικά προϊόντα, γυναικεία εσώρουχα και άλλα. Το 1995, ο Γερμανός πρωταθλητής του μποξ Χένρι Μασκ ζήτησε και χρησιμοποίησε τη μουσική σύνθεση «1492 Η Κατάκτηση του Παραδείσου» παραγωγής του 1992, ως κύριο μουσικό θέμα για να συνοδεύσει τη νίκη του. Με την αφορμή αυτή, το ομότιτλο άλμπουμ επανακυκλοφόρησε στην Ευρώπη το 1995 και κατέκλυσε και πάλι την κορυφή των charts .Επίσης, μία σύνθεση από την ταινία «Οι Δρόμοι της φωτιάς» χρησιμοποιήθηκε κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σαράγιεβου το 1984, ενώ μέχρι σήμερα, εμφανίζεται σε όλα σχεδόν τα ντοκιμαντέρ για τους Ολυμπιακούς αγώνες ή άλλα αθλητικά θέματα. Η ίδια σύνθεση χρησιμοποιήθηκε, διασκευασμένο αυτή τη φορά, σε διαφήμιση που σκηνοθέτησε ο Ρίντλεϊ Σκοτ για μοντέλο γνωστής γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου είναι ένας άνθρωπος ιδιαίτερα σεμνός, που προτιμά να ζει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αποφεύγοντας να δίνει συνεντεύξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου