ΑΚΡΙΒΕ ΜΑΣ ΦΡΕΝΤΥ

Φρέντυ Γερμανός "Η ζωή μού στάθηκε πάρα πολύ καλά. Βρίσκω ότι πήγαν καλά τα πράγματα..." Tα πρώτα πρόσωπα στη ζωή του Φρέντυ Γερμανού ήταν αυτά των γονιών του, του Ανδρέα Γερμανού και της Αθηνάς Ραπίτη, αδελφής του μουσικοσυνθέτη Λεό Ραπίτη. Ο πρώτος σταθμός η Αθήνα, αφού σ' αυτήν γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1934. Και μία από τις πρώτες εικόνες η περίφημη "μπλε πολυκατοικία" στα Εξάρχεια, οικία κατά καιρούς και της Βέμπο, του Χορν, του Κύρκου... Mπορεί να κατάγομαι από τη Μυτιλήνη, αλλά είμαι γέννημα της Αθήνας", έλεγε κάποτε ο ίδιος σε συνέντευξή του στη Βάσω Τζεβελέκου. "Βγαίνω και πηγαίνω στα Εξάρχεια και βλέπω την πρώτη πολυκατοικία εκεί, που μεγάλωσα, απέναντι από το Βοξ. Πάω εκεί γιατί μ' αρέσει ν' αναζητώ τα χνάρια της νιότης μου. Εκεί είναι τα παιδικά μου χρόνια. Της εφηβείας μου είναι στην Κυψέλη. Μεγάλωσα στην οδό Ιθάκης. Εκεί πέρασα την Κατοχή, τα Δεκεμβριανά, τον Εμφύλιο…" [youtube=] Πολύ πριν από τα χρόνια της εφηβείας, στα έξι του μόλις χρόνια μυήθηκε στη λογοτεχνία από τη μάνα του ("στη μάνα μου χρωστάω το παν, το ότι διάβαζα, ότι έγραφα, ότι απέκτησα σε τρία χρόνια δύο βαθμούς μυωπίας", έλεγε κάποτε, χαριτολογώντας, στον Μάκη Δεληπέτρο), ενώ ένα μόλις χρόνο μετά θα έβγαζε και την πρώτη του εφημερίδα! Η εφηβεία του τον βρίσκει μαθητή στο Βαρβάκειο και τα πρώτα χρόνια μετά την αποφοίτησή του πλασιέ σε υφάσματα, υπάλληλο σε γραφείο οικονομικών ανταλλαγών, ταμία. Ανήσυχο. Μέχρι το '53 όταν μόλις στα 19 του χρόνια κερδίζει στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος Νέων της "Βραδυνής" που οργάνωνε ο Μπάμπης Κλάρας το δεύτερο βραβείο – το πρώτο το είχε πάρει ο Σπύρος Τσακνιάς. "Όταν πήρα εκείνο το βραβείο…" εξομολογείται ο ίδιος στο Γιώργο Βιδάλη "άρπαξα τη γιαγιά μου κι άρχισα να τη χορεύω. Ηταν η πιο μεγάλη χαρά της ζωής μου αυτό το βραβείο"... Παραδόξως μέχρι το 1964 που θα εκδώσει και το πρώτο του βιβλίο, το "Με συγχωρείτε, λάθος", δε θα τον κερδίσει η λογοτεχνία. Αν και δεν σταματά ποτέ να γράφει λογοτεχνικά κείμενα (το τελευταίο του βιβλίο άλλωστε, οι "Υγρές Νύχτες", είναι μια συλλογή αναμνήσεων – διηγημάτων που γράφηκαν ανάμεσα στα 17 και στα 26 του χρόνια), στρέφεται στη δημοσιογραφία. Η δημοσιογραφική του καριέρα ξεκινά το 1954 στην εφημερίδα "Ελευθερία", όπου θα εργασθεί ως ελεύθερος ρεπόρτερ μέχρι το 1960. Από το 1960 έως και το '67 μετακομίζει στη "Μεσημβρινή" της Ελένης Βλάχου, όπου αρχίζει πλέον να γράφει χρονογραφήματα . Ο κύκλος του στις εφημερίδες θα κλείσει με την "Ελευθεροτυπία" (1975-1990), από την οποία θα παραιτηθεί για να αφοσιωθεί στο γράψιμο... Δεκάδες ήταν τα διάσημα πρόσωπα που βρέθηκαν σε ένα δημοσιογραφικό τετ- α- τετ με το Φρέντυ Γερμανό. Μερικοί απ' αυτούς: Ο Τσόρτσιλ, ο Αϊζενχάουερ, ο Ντε Γκολ, ο Κένεντι, ο Νίξον, ο Κάρτερ, ο Μομ, ο Στάϊνμπεκ, ο Φόκνερ, η Γκάρμπο, ο Ωνάσης κ.α. Ο τρίτος μεγάλος κύκλος της ζωής του Φρέντυ Γερμανού ήταν η συγγραφή. Μετά το "Με συγχω- ρείτε, λάθος", ακολουθεί μια σειρά καταρχήν χιουμοριστικών βιβλίων, με ευδιάκριτο σε ορισμένα από αυτά το αντιαμερικανικό αίσθημα . Έγραψε 25, συνολικά, βιβλία.  Τα χιουμοριστικά: "Το δις εξαμαρτείν" (1966), "Γράψ'το όπως το λέω" (1968), "Σκέψου πριν το αγοράσεις" (1970), "Ούτε αλάτι, ούτε πιπέρι" (1972), "Φαπ" (1975), "Τζίμμυ πάρε ένα φυστίκι…" (1977), "Ευρω-λεξικό" (1979), "Πρώτη σελίδα" (1982), "Περισσότερο σεξ σε λίγο" (1980), "Τρελλαθήκαμε εντελώς..." (1984) και "Ελλάς υπό το μηδέν" (1993). Τις νουβέλες: "Ο εχθρικός πλανήτης" (1978), "Ένα γελαστό απόγευμα" ((1978), δεύτερο κρατικό θεατρικό βραβείο) και "Σαμ" (1980). Τα ιστορικά μυθιστορήματα: "Ακριβή μου Σοφία" (1982), "Η Εκτέλεση" (1986), "Τα ερωτικά της Κορσικής" (1990), "Γυναίκα από βελούδο" (1994), "Τερέζα" (1997). Τις βιογραφίες: "Γειά σου Έλληνα…" (1988) και "Έλλη Λαμπέτη" (1996). Και τα ταξιδιωτικά: "Φυστίκι, ελήφθη . Όβερ…" (1978), "Καληνύχτα θείε Όσκαρ" (1979). Από το αφιέρωμα της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία" στο Φρέντυ Γερμανό (22/5/1999, σ.σ. 30-31) και το ανυπόγραφο κείμενο με τίτλο "Είναι κρίμα που δεν θα είμαι εκεί… Η διαδρομή του από τη δημοσιογραφία στη λογοτεχνία". http://clubs.pathfinder.gr/aktina/