Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2017

12 ΟΚΤΩΒΡΗ 1944

           ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ              ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ



 ΠΡΙΝ  ΦΤΑΣΟΥΜΕ  Σ'ΑΥΤΗ  ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ  

Η ΕΛΛΑΔΑ  ΕΙΧΕ ΥΠΟΦΕΡΕΙ  ΠΟΛΥ  ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΠΟΤΑ  ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ ...

ΑΣ ΔΟΥΜΕ  ΠΩΣ ΑΡΧΙΣΕ  ΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1940  Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ  ΜΑΣ ΤΟΥ  ΜΠΕΝΙΤΟ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ







ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ

ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΤΟ 1940

 

 














   

Εμμανουέλε Γκράτσι  ιταλός πρέσβης

   


                                                                               

      ο διάλογος 


-Μεταξάς: Λοιπόν έχουμε πόλεμο (Alors, c’ est la guerre*).


-Γκράτσι: Όχι απαραίτητα Εξοχότατε. Η ιταλική κυβέρνηση ελπίζει ότι θα δεχθείτε την αξίωσίν της και θ’ αφήσετε τα ιταλικά στρατεύματα να διέλθουν δια να καταλάβουν τα στρατηγικά σημεία της χώρας.


-Μεταξάς: Και ποια είναι τα στρατηγικά αυτά σημεία, περί των οποίων ομιλεί η διακοίνωσις;


-Γκράτσι: Δεν είμαι εις θέσιν να σας είπω, Εξοχότατε. Η Κυβέρνησίς μου δεν με ενημέρωσε… Γνωρίζω μόνον ότι το τελεσίγραφο εκπνέει εις τας 6 το πρωί.


-Μεταξάς: Εν τοιαύτη περιπτώσει η διακοίνωσις αυτή αποτελεί κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδος.


-Γκράτσι: Όχι, Εξοχότατε. Είναι τελεσίγραφον.


-Μεταξάς: Ισοδύναμον προς κήρυξιν πολέμου.


-Γκράτσι: Ασφαλώς όχι, διότι πιστεύω ότι θα παράσχετε τας διευκολύνσεις, τας οποίας ζητεί η κυβέρνησίς μου.

-Μεταξάς: ΟΧΙ! Ούτε λόγος δύναται να γίνη περί ελευθέρας διελεύσεως.

έτσι  άρχισαν όλα και  στις 6 Απριλίου του 1941 ..μετά την αποτυχία των Ιταλών ..εισβολή των Γερμανών στη χώρα  μας  



ΤΡΕΙΣΗΜΙΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΟΧΗΣ   ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ  ΑΙΜΑ  ΠΕΙΝΑ  ΟΡΦΑΝΙΑ ..




12 ΟΚΤΩΒΡΗ 1944                                                      

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ



akr_108




Στις αρχές του Οκτωβρίου του 1944 η αντίστροφη μέτρηση για τη χιτλερική Γερμανία έχει ήδη αρχίσει, καθώς βρετανικά στρατεύματα αποβιβάζονται στη χειμαζόμενη από τις δυνάμεις του Άξονα μαρτυρική ελληνική γη.

 Ο γερμανικός στρατός εγκαταλείπει σταδιακά την Πελοπόννησο και τα νησιά και στις 12 Οκτωβρίου αποχωρεί από την Αθήνα, σφυροκοπούμενος διαρκώς, 

 αλλά ανατινάζοντας εγκαταστάσεις στον Πειραιά και βυθίζοντας πολλά ελλιμενισμένα πλοία. 

Ο ΕΛ.Α.Σ. τις μέρες εκείνες δίνει την τελευταία μεγάλη μάχη κατά των κατακτητών, εμποδίζοντάς τους να ανατινάξουν το ηλεκτροπαραγωγικό εργοστάσιο του Κερατσινίου. Οι μάχες στη Βόρεια Ελλάδα συνεχίζονται, ωστόσο, με αμείωτη ένταση.



Χαρακτηριστικό είναι πάντως ότι το πρωί της 12ης Οκτωβρίου, πριν την αποχώρησή τους, οι κατακτητές είχαν το θράσος να καταθέσουν στεφάνια στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. 

Στεφάνια που λίγο αργότερα ο βασανισμένος λαός ποδοπάτησε με μανία.
Μέχρι το μεσημέρι τα χαρμόσυνα νέα είχαν κυκλοφορήσει σε κάθε γωνιά της πρωτεύουσας και οι Αθηναίοι ξεχύνονταν στους δρόμους.

 Μια λαοθάλασσα, που ξεκινούσε από το Σύνταγμα και έφτανε μέχρι τη συμβολή Πατησίων και Αγίου Μελετίου, ζούσε το απόλυτο παραλήρημα. 



Μια μέρα αλλιώτικη, ονειρεμένη, που λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν. Μια  μεγάλη παρένθεση μέσα στο χρόνο έκλεινε, μια δύναμη πανίσχυρη ένωσε ξανά το κομμένο νήμα της ζωής, δίνοντας πνοή στα κορμιά των νεκροζώντανων κατοίκων της κουρσεμένης πόλης.

Επιτέλους, εκείνο το πρωινό δεν θα αντίκριζαν τον αγκυλωτό σταυρό στο βράχο της Ακρόπολης, που επί τριάμισι χρόνια βεβήλωνε τα κατάλευκα ιερά μάρμαρα του Παρθενώνα! 


Εκείνο το πρωινό ο αέρας μοσχομύριζε, ο ήλιος έλαμπε αλλιώτικα, τα πουλιά είχαν ξεθαρρέψει και τα κορίτσια είχαν γίνει τόσο όμορφα! Εκείνο το πανέμορφο πρωινό ο χρόνος που τόσον καιρό είχε παγώσει, άρχιζε και πάλι να κυλά.


Τι παραλήρημα ξέφρενης χαράς ήταν εκείνο! Πού βρέθηκαν τόσα λουλούδια; Πόσοι κήποι, πόσες γλάστρες άνθισαν ξαφνικά και γέμισε ο τόπος κόκκινα, ροζ, κίτρινα μοσχομυρωδάτα λουλούδια! Στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια ο κόσμος ραίνει τα τζιπ των Άγγλων με λουλούδια.

 Φιλάει τους στρατιώτες, τους σηκώνει στα χέρια, τους αποθεώνει. Σπρώχνοντας για να περάσει, τραγουδώντας και χορεύοντας, ο κόσμος αγκαλιάζεται, φιλιέται κι ας μην ξέρει με ποιους. Τι σημασία έχει! Χριστός ανέστη, ακούγεται από όλα τα στόματα!

 
 Δε θα μπορούσαν, βέβαια, να λείψουν από τη μεγαλύτερη χαρά που γνώρισε ποτέ η Αθήνα, οι πρωτομάρτυρες της λευτεριάς:

 Οι ανάπηροι του μετώπου, χαμογελαστοί πάνω στα καροτσάκια τους. Και στροβιλιζόταν ο κόσμος μέσα στη δίνη της χαράς, μη μπορώντας ακόμα να διακρίνει αν αυτά που ζούσε ήταν όνειρο ή πραγματικότητα



   

 σημείωση ..

δεν είχα πρόθεση να  κάνω μάθημα ιστορίας 
απλά  ήθελα να σας θυμίσω  πως   όποιος δεν θυμάται το παρελθόν  του  είναι  καταδικασμένος να το  ξαναζήσει




Για  την προσπάθεια  μας ζητούμε το ελάχιστο από εσάς. 
Κάθε φορά που διαβάζετε μια είδηση κάντε απλά ένα κλικ σε μια διαφήμιση. Ευχαριστούμε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου