ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΜΑΝΗ ΠΕΤΡΑ ΚΑΙ ΗΛΙΟΣ

Eτούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ' αμπέλια του,
σφίγγει τα δόντια. Δεν υπάρχει νερό. Mονάχα φως.

από τη Ρωμιοσύνη του Γ.Ρίτσου

Τη θύμηση της Μάνης, της πέτρας και του αέρα, την έπαιρνα πάντα μαζί μου, όπου πήγαινα, σαν φυλαχτό…»

                         η Μάνη της πέτρας                        

      Η Μάνη έδωσε πολλά, δεν πήρε τίποτα, 

                     ούτε και ζήτησε
              μέσα στη περηφάνια της.

Το όνομά της παραπέμπει σε κακοτράχαλα βουνά, σε βράχους που πυρπολούνται από το ανελέητο ελληνικό φως, σε ανθρώπους περήφανους και ανυπότακτους, σε σπήλαια και πύργους, σε θάλασσα γαλαζοπράσινη και οικισμούς φτιαγμένους με πέτρα. Ένας τόπος όπου περισσεύει ο αέρας, ο ήλιος και ο βράχος

                                                        ΕΙΣΟΔΟΣ ΜΑΝΗΣ

Κάποτε λέει, ο Θεός έφτιαχνε τον κόσμο, την κάθε περιοχή χωριστά. Με ένα τεράστιο, Θεϊκό κόσκινο εκοσκίνιζε το χώμα και τις πέτρες και τα μοίραζε αναλογικά.

 Μ' αυτό το κόσκινο, λέει η «ιστορία» μας, στάθηκε και πάνω από τη Λακωνία και τη Μεσσηνία και σ' αυτή άφηνε το χώμα ενώ στη Μάνη... έριξε όλες τις πέτρες! (Μια... εξήγηση για τη γεωφυσική εικόνα της Μάνης, της «πικρής, δοκιμασμένης και αγέρωχης πέτρας»).

           

                                                              ΑΡΕΟΠΟΛΗ

 Λημέρι του θεού του πολέμου Άρη ή πόλη των αέρηδων.


Όποια εκδοχή και αν διαλέξεις για την καταγωγή της πύλης της Μάνης, της Αρεόπολης, θα είναι μέσα στην πραγματικότητα. Αυτή την εποχή όμως όπου οι αέρηδες σαρώνουν το πέτρινο τοπίο της μάλλον κυριαρχεί η δεύτερη.

Τα στενά σοκάκια, τα όμορφα σπίτια, παλιά και καινούργια, τα οποία συνήθως κτίζονται με σεβασμό στο τοπίο, οι δύο διαδοχικές πλατείες με τις εκκλησίες, οι ονομαστοί πύργοι κάνουν ατμοσφαιρικό αυτόν τον παραδοσιακό οικισμό των 1.000 κατοίκων, ιδιαίτερα την ώρα του ηλιοβασιλέματος από την πλευρά του Μεσσηνιακού κόλπου.

Από εδώ ο επισκέπτης μπορεί να κινηθεί γρήγορα προς τα βόρεια, προς το Λιμένι και το Οίτυλο ή κατά τον Νοτιά προς τα σπήλαια του Δυρού ως το Ταίναρο και να απολαύσει την επιβλητικότερη αυτή την εποχή μελωδία της σιωπής της Μάνης.

Αξίζει βέβαια να μείνει κανείς στον εντυπωσιακό Πύργο Καπετανάκου, τον οποίο ο ΕΟΤ έχει διαμορφώσει σε παραδοσιακή πανσιόν. Πρόκειται για χαρακτηριστικό δείγμα μανιάτικης αρχιτεκτονικής που χτίστηκε το 1865.

ΔΥΡΟΣ

Γνωστή περιοχή από τα σπήλαια Δυρού. Εδώ έχουν βρεθεί ανθρώπινα οστά και απολιθώματα της νεολιθικής εποχής , ενώ στο σπήλαιο της Αλεπότρυπας βρέθηκαν όπλα ,λίθινα και οστέινα εργαλεία ,αγγεία, ανθρώπινοι σκελετοί και σχέδια στους τοίχους από την προϊστορική εποχή

 κάτω από το λιτό τοπίο της Μάνης, η φύση, με ασύγκριτη τέχνη σμίλεψε ένα θαύμα πέρα από κάθε φαντασία. Κατάλευκοι σταλακτίτες και σταλαγμίτες, εντυπωσιακές ”κουρτίνες” και αστραφτεροί κρύσταλλοι στολίζουν κάθε γωνία, δημιουργώντας ένα απαράμιλλο θέαμα που κόβει την ανάσα.

Η ύπαρξή του ήταν γνωστή στους ντόπιους από το 1900. Κανείς όμως δεν υποψιαζόταν το θαύμα που έκρυβε στο εσωτερικό του,
Το  μήκος του σπηλαίου ξεπερνά τα 14 χιλιόμετρα.
Το σπήλαιο άρχισε να σχηματίζεται πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες που βρίσκονται κάτω από το νερό σχηματίστηκαν όταν η επιφάνεια της θάλασσας βρισκόταν πολύ χαμηλότερα από τα σημερινά επίπεδα Είναι χαρακτηριστικό ότι έχουν βρεθεί σταλακτίτες σε βάθος 71 μέτρων.

Το νερό μέσα στο σπήλαιο είναι υφάλμυρο -εξ ού και το όνομα Βλυχάδα- και έχει μεγάλη σκληρότητα. Η θερμοκρασία του είναι 14 βαθμοί Κελσίου ενώ η θερμοκρασία του αέρα κυμαίνεται μεταξύ 17-19 βαθμών, χειμώνα-καλοκαίρι.

  
Άγαλμα Μανιάτισσας στο Πύργο Διρού

 

                                                                           ΟΙΤΥΛΟ

Είναι ένα πολύ όμορφο χωριό που απέχει 7 χιλιόμετρα (βορειότερα) από την πρωτεύουσα του Δήμου, Αρεόπολη. 

Το Οίτυλο πήρε το όνομά του από το μυθικό ήρωα Οίτυλο που καταγόταν από το Άργος και ήταν γιός του Αμφιάνακτα.

Το Οίτυλο, από το οποίο πήρε την ονομασία του ο νέος Δήμος Οιτύλου, είναι κατοικημένο συνεχώς από την αρχαιότητα και την εποχή του Ομήρου έως σήμερα. 

Συγκεκριμένα από την εποχή του Ομήρου αναφέρεται το Οίτυλο ως τμήμα του βασιλείου του Μενελάου. Από το Στράβωνα αργότερα αναφέρεται με το όνομα Βοίτυλο και ο Παυσανίας αναφέρει πως ήταν μια από τις κυριότερες πόλεις του «Κοινού των Ελευθερολακώνων». Διασώζονται ερείπια αρχαίων μνημείων και επιγραφές ιδιαίτερα γύρω από την παραλία όπου θεωρείται πως υπήρχε ναός του Σεράπιδος.

                                                                      ΓΕΡΟΛΙΜΕΝΑΣ

Κτισμένος δίπλα στη θάλασσα ο γραφικός μανιάτικος οικισμός με μικρό φυσικό λιμάνι. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Κάβο Γκρόσσο. Παλιότερα ήταν το σπουδαιότερο εμπορικό λιμάνι της Μέσα Μάνης. Σήμερα παρουσιάζει τουριστική άνοδο, απόρροια της τουριστικής υποδομής του. Έχει χώρους διαμονής και ταβέρνες με φρέσκα ψάρια.

 

Κατά πάσα πιθανότητα βρίσκεται στη θέση της αρχαίας Ιππόλας, ενώ απέχει 96 χιλιόμετρα από τη Σπάρτη. Οφείλει το όνομά του, στο γεγονός ότι στην αρχαιότητα θεωρείτο «Ιερός Λιμένας». Ανοιχτά ο κόλπος του καταλήγει στο ακρωτήριο Κάβο Γκρόσσο. Παρέχει μια ξεχωριστή θέα εμπρός στην απεραντοσύνη του νότιου πελάγους που απλώνεται και πέρα από το ακρωτήριο Ταίναρο.

Λίγο πιο νότια είναι το ακρωτήριο Ταίναρο ή Κάβο Ματαπάς με το μεγάλο φορτίο του. Στην απόκρημνη δυτική άκρη του είναι η Σπηλιά του Άδη, όπου λατρευόταν ο Ποσειδώνας και λίγο πιο κάτω στο Πόρτο Στέρνες βρίσκεται το ιερό του Ταινάριου Ποσειδώνα, το σημερινό εκκλησάκι του Ασώματου, φτιαγμένο από αρχαία υλικά.

 

Γερολιμένας και Κάβο Γκρόσσο

 

                                                               ΓΕΡΟΛΙΜΕΝΑΣ

                                                                  ΒΑΘΕΙΑ

Φεύγοντας από την Αρεόπολη και κατεβαίνοντας προς το νότο η Μάνη επιφυλάσσει την τελευταία έκπληξη, είναι η Βάθεια. Οι πύργοι, τα σπίτια, οι εκκλησίες της στριμωγμένα στην κορυφή, μια μαγεία του τοπίου, ένα χρώμα μοναδικό και κάτω η απέραντη γαλάζια θάλασσα. Δεσπόζει σε στρατηγική θέση στην κορυφή ενός λόφου, ενώ γύρω εκτείνονται τα ερείπια από παλαιότερους συνοικισμούς.  Το πυκνοχτισμένο και εντυπωσιακό κτιριακό σύνολο με τα περίπου 70 σπίτια και πυργόσπιτα διαρθρωνόταν στους μαχαλάδες τεσσάρων γενών. Ο οικισμός διαμορφώθηκε μετά τον 18ο αιώνα και έσφυζε από ζωή το 19ο αιώνα. Στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας άρχισε η φυγή προς τις μεγάλες πόλεις και το 1980 είχαν απομείνει ελάχιστοι κάτοικοι κυρίως ηλικιωμένες γυναίκες, στερημένες από τα πάντα.

Η Βάθεια ήταν ένας εγκαταλελειμμένος οικισμός. Μετά το 1980 ο ΕΟΤ αναστήλωσε τους περισσότερους πύργους και τους διαμόρφωσε σε ξενώνες. Το όμορφο τοπίο της παλιάς μανιάτικης καστροπολιτείας με την πρώτη ματιά σε αφήνει άφωνο για την άγρια και επιβλητική ομορφιά του. Απέχει 105 χιλιόμετρα νότια από τη Σπάρτη.  Το κολύμπι στις δύο βοτσαλένιες παραλίες Κάποι και έξω Κάποι, είναι απόλαυση. Ανάμεσα στη Βάθεια και στα Άλικα υπάρχει η Κυπάρισσος, όπου κοντά στη θάλασσα βρέθηκαν λείψανα ρωμαϊκών χρόνων της αρχαίας Καινήπολης. Υπάρχει το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής που έχει κτιστεί με υλικά αρχαία πιθανότατα πάνω στο ναό της Αφροδίτης και η Παναγία πάνω στο ναό της Δήμητρας.

  

                                                     ΒΑΘΕΙΑ

  ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ  ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ  
   ΜΕ ΤΟ  ΓΥΘΕΙΟ                 
                     

                                                     

                                                    ΓΗ  ΘΕΩΝ

 

είναι μια πανέμορφη πόλη στη Λακωνία με ένα γραφικότατο λιμάνι. Νεοκλασσικά σπίτια που σκαρφαλώνουν αμφιθεατρικά στην πλαγιά του βουνού "Ακούμαρο", στενά ανηφορικά σοκάκια με σκάλες, το νησάκι Κρανάη με τον επιβλητικό του φάρο, μ΄ένα μικρό πευκοδάσος και τον πύργο Τζαννετάκη - 

όλ΄αυτά και άλλα συνθέτουν την ομορφιά και τη γοητεία της σημερινής πόλης.

Ο δυνατός σεισμός που έπληξε το Γύθειο και τη γύρω περιοχή το 400 μ.Χ. περίπου, είχε ως αποτέλεσμα μεγάλο τμήμα της πόλης να βυθιστεί και να συμπαρασύρει στη λήθη μιαν ακμάζουσα πολιτεία. Τα αρχαιολογικά ευρήματα φυλάσσονται στο δημαρχείο ή βρίσκονται πεταμένα σε κάποια οικόπεδα της πόλης. Το πιο αξιόλογο αξιοθέατο είναι ένα μικρό ρωμαϊκό θέατρο που χτίστηκε τα πρώτα μεταχριστιανικά χρόνια.


Στο Γύθειο μπορεί κανείς να απολαύσει τις δραστηριότητες της ζωής μιας σύγχρονης αλλά και ρομαντικής επαρχιακής πόλης. Βλέπεις τους ψαράδες που μπαινοβγαίνουν στο λιμάνι με τις βάρκες τους ή που φτιάχνουν υπομονετικά τα δίχτυα τους. 

Τους δραστήριους σερβιτόρους στις ταβέρνες στον παραλιακό δρόμο κατά μήκος του παραλιακού δρόμου. Παιδιά που παίζουν στην πλατεία με τις μητέρες που κουβεντιάζουν. 

Τους μαγαζάτορες στα πεζοδρόμια έξω από τα καταστήματα τους. Μικρούς και μεγάλους κατά το βραδινό τους περίπατο στο λιμάνι. Και τους τουρίστες, Έλληνες και ξένους, να απολαμβάνουν κι αυτοί τους ήρεμους ρυθμούς της πόλης και τη φυσική της ομορφιά.

Μια γοητευτική πινελιά στο θαυμάσιο τοπίο του Γυθείου δίνει το νησάκι "Κρανάη" στη νότια πλευρά της πόλης, ενωμένο σήμερα με την ακτή. 

Εδώ, σύμφωνα με τη μυθολογία, διανυκτέρευσε η Ωραία Ελένη - σύζυγος του Μενελάου - με τον εραστή της Πάρι, μετά τη φυγή τους από τη Σπάρτη, πριν από το ταξίδι στην Τροία. 

Φεύγοντας ο Πάρις ξέχασε το κράνος του, λέει ο μύθος, και έτσι πήρε το όνομά της η Κρανάη. 

Στα αξιοθέατα της το παρεκκλήσι του Αγίου Πέτρου, ένας οκταγωνικός φάρος του 1873 με 22 μ ύψος και ο πύργος του 3ου μπέη της Μάνης, του Τζαννετάκη Γρηγοράκη, που χτίστηκε τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας και ο οποίος λειτουργεί σήμερα ως Ιστορικό Εθνολογικό Μουσείο Μάνης. 

 http://www.inlaconia.gr

                         

  

                                                                 ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ

Αν σου τύχει να γεννηθείς Μανιάτης, η καταγωγή σε υποχρεώνει να είσαι τρία πράγματα: γενναίος, ντόμπρος και έντιμος»

Ελένη Δρακοπούλου  9-9-12