Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Ένα έργο Τέχνης της φύσης....

που κοιτάζοντάς το  μένεις έκθαμβος ,μόνο η φύση θα μπορούσε να το καλλιτεχνήσει μ' αυτή τη τελειότητα... Πόσο ασήμαντη νιώθω μπροστά σ' αυτό το έργο Τέχνης...


Ένα ντοκιμαντέρ που  δημιούργησε η Φύση  για ν' αποκαλύψει  το φοβερό ταλέντο της....

oxafies.com


Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Μέντης Μποσταντζόγλου (1918 – 1995) ΜΠΟΣΤ



Ο Χρύσανθος (Μέντης) Μποσταντζόγλου, γνωστός ως Μποστ, γεννήθηκε το 1918 στην Κωνσταντινούπολη. Έπειτα από ένα πέρασμα στη Ρουμανία, η οικογένειά του ήρθε στην Ελλάδα.
Το 1939 εισάγεται στη Σχολή Καλών Τεχνών, εγκαταλείπει όμως τις σπουδές του έξι μήνες αργότερα. 



 









Το 1942 μπαίνει στο ΕΑΜ και το 1945 εκδίδει με δικά του έξοδα το πρώτο του βιβλίο: «Ο Άγιος Φανούριος. Βοήθημα δια την κατανόησιν των Κινέζων κλασσικών Γκα-τσου και Βου-Σβου-Νι».





Το 1952 αρχίζει να εργάζεται στην «Καθημερινή» ως ταμίας και βιβλιοθηκάριος. Το ταλέντο του το ανακαλύπτουν μετά από δυο χρόνια στις «Εικόνες» κι αργότερα στον «Ταχυδρόμο», όπου και αρχίζει να εργάζεται ως εικονογράφος. Εν τω μεταξύ, το 1953 έχει ήδη εικονογραφήσει και το πρώτο του κόμικ «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος» για τις εκδόσεις «Ατλαντίς» σε κείμενα της Ειρήνης Φωτεινού.






Το 1958 στη στήλη του το «Μποστάνι του Μποστ» εμφανίζονται και οι τρεις θρυλικοί σούπερ αντιήρωές του: η Μαμά Ελλάς, ο Πειναλέων και η Ανεργίτσα. Αποκαλυπτικές φιγούρες των κοινωνικοπολιτικών και πολιτισμικών μεταλλάξεων και αντιφάσεων μιας ολόκληρης εποχής. 






Ακολουθούν συνεργασίες με τα περιοδικά «Ομάδα», «Θεατής», «Ελευθερία» και μετά από αρκετές ανατροπές, δημοσιογραφικούς διωγμούς και μηνύσεις, καταλήγει στην «Αυγή».





Το 1966, κουρασμένος από το καθημερινό γράψιμο, ανοίγει το μαγαζί του «Λαϊκαί Εικόναι» και αρχίζει να διακοσμεί ποτήρια, πιάτα και διάφορα αντικείμενα, να πουλάει αντίκες και να ζωγραφίζει. Παράλληλα, ξεκλέβει χρόνο για να σκαρώνει τα δεκαπεντασύλλαβα θεατρικά του. 


Τα σκίτσα και τα χρονογραφήματα, αν και ουσιαστικά τα έχει σταματήσει, επιστρέφει για μικρές περιόδους σε αυτά, συνεργαζόμενος με τον «Ταχυδρόμο», το «Αντί», τον «Θούριο», το «Mens Look», την «Πρωινή» και την «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία».


Η ζωγραφική δίνει σιγά-σιγά την ευκαιρία στα πινέλα του ν' αφηγηθούν με αλληγορίες και συμβολισμούς, όλα αυτά που δεν μπορούσαν να πουν μέχρι τώρα οι πένες. 


Ήρωες της αρχαιότητας και της ελληνικής επανάστασης, αλλά και ιστορικά ζευγάρια όπως ο Ερωτόκριτος με την Αρετούσα, ο «Ρομέος και η Ιουλιέτα», η Ασπασία και ο Περικλής, ποζάρουν στα κάδρα του αυτοδίδακτου Μποσταντζόγλου, μπολιασμένοι από τη λαϊκή ζωγραφική, την εικονογραφία του Καραγκιόζη, την υπερεαλιστική ματιά του Εγγονόπουλου και πάνω απ' όλα, την απλότητα του Θεόφιλου.


Με τον δικό του ανορθόδοξο τρόπο, καταπιάνεται και με το Θέατρο. Γράφει, λοιπόν, εκτός από τα αριστουργήματα «Φαύστα» και «Μήδεια», τον δικό του «Δον Κιχώτη», την «Όμορφη πόλη», τη «Μαρία Πενταγιώτισσα», το «40 χρόνια Μποστ». 

Το κύκνειο άσμα του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» είχε την τιμή και τη χαρά να το δει, καταχειροκροτούμενος, να παίζεται στο Ηρώδειο, λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή, στις 13 Δεκεμβρίου του 1995.



Στίχοι: Μέντης Μποσταντζόγλου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης


Ένα πλοίον ταξιδεύον με υπέροχον καιρόν
αιφνιδίως εξοκείλει ανοιχτά των Αζορών.

Κι ένας νέος με μιαν νέα, ωραιότατα παιδιά
φθάνουν κολυμβών γενναίως εις πλησίον αμμουδιά.

Ζώντας βίον πρωτογόνου και ο νέος με την κόρη
κοίταζαν και κάπου κάπου εάν έρχεται βαπόρι.

Αλλά φθάσαντος χειμώνος και μη φθάνοντος βαπόρι
απεβίωσεν ο νέος και απέθανεν η κόρη.

Αργότερα αργότερα πλησίασαν δυο κότερα
ήρθε κι ένα βαπόρι ματαίως ψάχνον για να βρει
ματαίως ψάχνον για να βρει τον νέον και την κόρη.

Κατηραμένη νήσος, νήσος των Αζορών,
που καταστρέφεις νέους και θάπτεις των κορών.

Να πέσει τιμωρία από τον ουρανόν
να λείψεις απ' τους χάρτας και των ωκεανών
.




 

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

John Lennon ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ


     ένα μικρό αφιέρωμα στον John Lennon





Τραγουδοποιός, μουσικός, συγγραφέας και αγωνιστής της ειρήνης, που έγινε παγκόσμια γνωστός ως μέλος των Beatles.
Ο Τζον Ουίνστον Λένον (John Lennon) γεννήθηκε στο Λίβερπουλ στις 9 Οκτωβρίου 1940

Στις 8 Δεκεμβρίου του 1980, ο Τζον Λένον δολοφονήθηκε από τρελό θαυμαστή του, βυθίζοντας σε πένθος τα εκατομμύρια θαυμαστών του σε ολόκληρο τον κόσμο

Η δολοφονία του, από έναν οπαδό του που ήθελε να γίνει γνωστός, σκοτώνοντας το ίνδαλμά του, σόκαρε και βύθισε σε πένθος εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο. Πέρα από την ιδιαίτερα επιτυχημένη μουσική του καριέρα, ο Λένον διακρίθηκε και ως ακτιβιστής, επεμβαίνοντας ενεργά σε κοινωνικά ζητήματα, ενώ πρωτοστάτησε στο κίνημα ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. 

Όταν αποφάσισε, το 1971, μετά τη διάλυση των Beatles, να ζήσει στη Νέα Υόρκη, οι δραστηριότητές του ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, απασχόλησαν ιδιαίτερα την τότε κυβέρνηση του Νίξον η οποία προσπάθησε σκληρά και για πολλά χρόνια, να πετύχει την απέλασή του από τις ΗΠΑ. Τα τραγούδια του υιοθετούνταν εκείνη την εποχή ως ύμνοι από το αντι-μιλιταριστικό κίνημα.






 http://clubs.pathfinder.gr/aktina/491

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

περπάτα να προλάβουμε το τραμ το τελευταίο...






 Εσούρωσα κι αργήσαμε, μα όσο και να φταίω
περπάτα να προλάβουμε το τραμ το τελευταίο

Ντράγκα ντρουγκ το καμπανάκι

Ντράγκα ντρουγκ μες στο βραδάκι
Ντράγκα ντρουγκ το καμπανάκι
να μάς πάει κούτσα κούτσα στο παλιό μας το τσαρδάκι



 Οι πρώτοι τροχιόδρομοι (τραμ) εμφανίστηκαν στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1880 με ιππήλατη κίνηση. Στην πορεία η ιπποκίνηση αντικαταστάθηκε από την ατμοκίνηση και το 1906 ξεκίνησε η ηλεκτροκίνηση των συρμών στην Αθήνα.



 Τα πρώτα δρομολόγια του ηλεκτροκίνητου τραμ στην Αθήνα πραγματοποιήθηκαν το 1908 στη γραμμή Ομόνοιας - Σταθμού Λαρίσης. Με το πέρασμα του χρόνου οι γραμμές επεκτάθηκαν στην Αθήνα και στον Πειραιά σε μήκος 65 χιλιομέτρων και οι συρμοί εκσυγχρονίστηκαν. Το 1940 αγοράστηκαν 60 μεγάλα τροχιοδρομικά οχήματα, γνωστά ως κίτρινα λόγω του χρώματός τους.

   


Το τραμ έπαιξε σημαντικό ρόλο στον πόλεμο του 1940 μεταφέροντας τους επίστρατους στους σιδηροδρομικούς σταθμούς και το λιμάνι του Πειραιά. Μετά την Κατοχή άρχισε η φθίνουσα πορεία του (στην οποία συντέλεσε και η καταστροφή μεγάλου μέρους των συρμών από πυρκαγιά στο αμαξοστάσιο της Καλλιθέας, το 1943) και η κατάργηση ορισμένων γραμμών.


 Η οριστική κατάργηση του τραμ έγινε στα τέλη της δεκαετίας του '50. Μέσα στο γενικότερο κλίμα της εποχής το τραμ κρίθηκε δυσκίνητo, θορυβώδες και εμπόδιο για την άνετη κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Η Ηλεκτρική Εταιρεία Μεταφορών, που εκμεταλευόταν τις γραμμές, εξαναγκάστηκε από τις κυβερνήσεις να τo αντικαταστήσει με τρόλλευ.





  


Στις φωτογραφίες απεικονίζονται οι τελευταίοι τύποι συρμών το 1959, ο πρώτος τύπος τρόλλευ και μια σκηνή από την τελευταία διαδρομή του τραμ στη γραμμή 11 (Ιπποκράτους - Κολοκυνθού), το Νοέμβριο του 1959.




 http://to-paliatzidiko.blogspot.gr


Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Η γενιά μας !!! Για να θυμούνται οι παλιοί και να ζηλεύουν οι νεώτεροι !!!



Σύμφωνα με τις στατιστικές, αυτοί από εμάς που ήμασταν παιδιά τις δεκαετίες του 40 50 60 και 70 πιθανόν δεν θα έπρεπε να είχαμε επιζήσει.



Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Λατέρνα... μια παλιά ιστορία

Η ιστορία της λατέρνας (la torno = αυτό που γυρίζει) χάνεται στο χρόνο.
Λέγεται ότι η πρώτη λατέρνα κατασκευάστηκε το 1808 από έναν κατασκευαστή πιάνων στο Bristol της Αγγλίας, ο οποίος έβγαλε τα πλήκτρα και τα αντικατέστησε με έναν κύλινδρο με καρφιά.

Κυκλοφόρησε στο Βέλγιο, στη Γαλλία, Βόρεια Ιταλία και στις Ανατολικές Πολιτείες της Αμερικής. Είχε μια εκρηκτική εξάπλωση, ειδικά στις Ελληνικές παροικίες της Ευρώπης και της Ανατολής.


Κυρίως στη Κωνσταντινούπολη, Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Κάιρο, Αλεξάνδρεια, Σμύρνη, Βουκουρέστι κλπ, με τεχνίτες Έλληνες και αρκετούς Αρμένιους, που έγραψαν Ελληνική και Ευρωπαϊκή μουσική.

 

 Η πρώτη ελληνική λατέρνα δημιουργήθηκε γύρω στα 1880. Τότε η συνεργασία του Έλληνα Ιωσήφ Αρμάου και του Ιταλού Jugepe Turconi απέφερε την λατέρνα.

Οι δυο τους πολλοί καλοί φίλοι με έντονες μουσικές και κατασκευαστικές δεξιότητες έφτιαξαν στην Κωνσταντινούπολη την πρώτη λατέρνα. Είχαν δημιουργήσει ένα συνεταιρισμό όπου είχαν διαχωρίσει τη δουλειά σε δύο κομμάτια.


Ο Turconi ασχολιόταν με το κατασκευαστικό κομμάτι ενώ ο Αρμάος με την καταγραφή, δηλαδή το "σταμάτημα" των τραγουδιών.

  

 

 Είχε το σχήμα μεγάλου κιβωτίου που μπορούσε να κουβαληθεί στις πλάτες του και συνήθως ήταν αρκετά μεγάλος ώστε να χωράει εννέα τραγούδια.

Στην Κωνσταντινούπολη ήταν "αρχόντισσα και κυρά" σύμφωνα με τη Ζάννα Αρμάου.

Βασίλευε στα πολυτελή εστιατόρια του Βοσπόρου, τότε που ο ελληνισμός της Πόλης ζούσε τη "χρυσή του εποχή".

Όλα τα μεγάλα κέντρα και τα πλουσιόσπιτα της Πόλης και της Μικράς Ασίας, είχαν τις δικές τους λατέρνες.


Δεν γινόταν γάμος ή χορός ή άλλη γιορτή χωρίς λατέρνα που να παίζει μέχρι το πρωί.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αρχές του 20ου αιώνα υπήρχαν γύρω στις 5.000 λατέρνες στην Κωνσταντινούπολη, Αθήνα και Πειραιά, ένας αριθμός εντυπωσιακός, γατί σε σχέση με τον τότε πληθυσμό είχε την ίδια πυκνότητα ανά κάτοικο που έχουν σήμερα τα πιάνα

                     

 

 Η λατέρνα μεσουράνησε σε μια εποχή που δεν υπήρχε γραμμόφωνο, ραδιόφωνο, στερεοφωνικό, τηλεόραση....κυριολεκτικά τίποτα.
Ο κόσμος με τη λατέρνα ψυχαγωγήθηκε, χόρεψε, τραγούδησε....

Γράφτηκαν σ αυτήν τραγούδια Σμυρναίικα, δημοτικά, ρεμπέτικα, κανταδόρικα.

Εθνικά εμβατήρια , ακόμη και πόλκες, μαζούρκες, βαλσάκια και ταγκό.

Δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι ένα σοβαρό κομμάτι από τη μουσική μας κληρονομιά είναι επηρεασμένο από τα ακούσματα και τις τεχνικές δυνατότητες αυτού του οργάνου.
 

 

              

 

 

Υπήρχαν δύο ομάδες ειδικοτήτων: οι πρώτοι οι "Οργανοποιοί" - κατασκεύαζαν το όργανο και οι δεύτεροι - οι "Σταμπαδόροι" - ή "καρφωτές" έκαναν τα τραγούδια.

Κάθε νέο τραγούδι γινόταν επιτυχία μετά το "σταμπάρισμά" του στον κύλινδρο. Γνωστά ονόματα: Τουρκόνι, Αρμάο, Γεωργίου, Καρμέλλο, Μπρίντιζι, Τριπολιτσιώτης, Πολύκαρπος, Παπανδρέου, Ντικράν, Αλή Μπέη, Ευθυμίου, Φωτίου,....άνθρωποι που γνώρισαν τεράστια δόξα στο χώρο αυτό. Διασημότερος καρφωτής υπήρξε ο Νίκος Αρμάος.

 Ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό της λατέρνας ήταν και το στόλισμά της. Υπήρχαν καταστήματα που πουλούσαν αποκλειστικά στολίδια και άλλα είδη γι αυτήν.


Είχαν σκεπάσματα από δέρμα σε διάφορα χρώματα, με κεντίδια σκαλισμένα διάτρητα. Αυτές ήταν οι φορεσιές. Υπήρχαν βελούδινα σκεπάσματα με ρέλι, χρυσοκεντήματα με παραστάσεις (πχ 2 κοπέλες να κρατούν την ελληνική σημαία, ή παραστάσεις από μάχες του 1821.
Κύριο βάρος στο στολισμό της λατέρνας είχαν οι χάντρες, τα κομπολόγια και οι εικόνες.
Η εικόνα που είχαν στη μέση, ήταν σχεδόν πάντοτε της Μαρίας της Πενταγιώτισσας ή της Ρόζας Εσκενάζυ. Τέλος, τα πόδια που στηριζόταν η λατέρνα ήταν ξυλόγλυπτα.

Το τέλος αυτής της ιστορίας άρχισε να έρχεται με την εμφάνιση του γραμμόφωνου και του ραδιοφώνου.

Αρχίζει τότε να παραγκωνίζεται σαν μέσο διασκέδασης του κοινού.

Η εμφάνιση του ομιλούντος κινηματογράφου της αφαιρεί έναν ακόμη ρόλο.


Τέλος η στενή επαφή της με το ρεμπέτικο τραγούδι και η είσοδος της σε καταγώγια τη φέρνουν σε σύγκρουση με το κατεστημένο και την περιθωριοποιούν.

Η δικτατορία του Μεταξά απαγορεύει το ρεμπέτικο και μαζί μ αυτό θέτει "εκτός νόμου" και τη λατέρνα.
Τα όργανα μαζεύονται από το δρόμο, και αποσύρονται στις αποθήκες.

 

  Το φιλί της ζωής για τη Λατέρνα που ξεψυχάει θα το δώσει ο κινηματογράφος, που την είχε υποστηρίξει και στο παρελθόν, δια χειρός Φιλοποίμενος Φίνου αυτή τη φορά.

Γυρίζει δύο ταινίες όπου πρωταγωνιστεί η Λατέρνα: το "Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο" το 1955 και το "Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο" το 1957, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Αλέκου Σακελάριου με τους Αυλωνίτη, Φωτόπουλο, Καρέζη, Αλεξανδράκη.


Η υπέροχη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι τυπωμένη στον κύλινδρο από τον Νίκο Αρμάο ενθουσιάζει τον κόσμο.

 

 


Η λατέρνα γίνεται μόδα. Όσοι μπορούν να πληρώσουν παίρνουν ένα όργανο στο σπίτι. Όλοι σχεδόν οι μεγάλοι συνθέτες όπως ο Θεοδωράκης, ο Ξαρχάκος, ο Μαρκόπουλος, ο Πλέσσας χρησιμοποιούν τον ήχο της για να ντύσουν τα τραγούδια τους.

Η λατέρνα μπαίνει στο soundrack κι άλλων ταινιών, όπως το "Ποτέ την Κυριακή", "Τα κόκκινα φανάρια". ακόμα και ξένων παραγωγών όπως το "Απόδραση στην Αθήνα".

 Όμως οι μέρες της μεγάλης δόξας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Με τη χούντα μάλιστα έρχονται και νέες περιπέτειες για τους περιπλανώμενους οργανοπαίκτες που οδηγούνται στα κρατητήρια με την κατηγορία της επαιτείας.








Σήμερα στην περιοχή της Αττικής υπάρχουν λιγότερα από 10 περιπλανώμενα όργανα και ίσως να υπάρχουν και άλλα τόσα στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Οι λατέρνες πλέον αποτελούν συλλεκτικά κομμάτια. Κάποιες κοσμούν ιδιωτικές συλλογές στην Ευρώπη και την Αμερική.


 

 Μαζί με τα όργανα χάθηκαν σιγά - σιγά και οι τεχνίτες της λατέρνας. Το 1978 ο Νίκος Αρμάος έλεγε: "Εγώ την αγαπάω σαν παιδί μου, σα να τη γέννησα εγώ, αλλά δεν τη βλέπω να έχει πιότερη ζωή από τη δική μου" Στις 14 Μαΐου 1979 ο Νίκος Αρμάος πεθαίνει.

Τη σκυτάλη παίρνει ο 65χρονος τότε, γιος του Τζούλιος και συνεχίζει μέχρι το δικό του θάνατο το Φεβρουάριο του 1995.

Μετά το θάνατο του Αρμάου, συνεχιστής του έργου του έγινε ο Αντώνης Νασιόπουλος, που πολύ βοήθησε και επηρεάστηκε από τον προηγούμενο.


Άλλος επίσης άξιος συνεχιστής είναι ο Πάνος Ιωαννίδης από τη Θεσσαλονίκη, που έκανε μεγάλη προσπάθεια για την αναβίωση και την κατασκευή της λατέρνας.


Το βιβλίο του μάλιστα "Λατέρνα η αρχόντισσα του δρόμου" είναι το μοναδικό που κυκλοφορεί για τη λατέρνα  αυτή τη στιγμή.



 http://www.tampouloukia.gr/

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

Θεία Λένα

Η «θεία Λένα» με τα κυματιστά μαλλιά και τα γαλανά μάτια πήρε στη συντροφιά της τα Ελληνόπουλα στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, για να τα αφήσει, ενηλίκους πια, το 1971. 


Άρχισε να συνεργάζεται με τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών το 1936. Την "Ωρα του παιδιού" την ανέλαβε έξι χρόνια αργότερα και από τότε δεν σταμάτησε να δημιουργεί νέες εκπομπές για κάθε ηλικία, από τη νηπιακή ως και την εφηβική».


Εξαιρετική ηθοποιός στο «Θέατρο Τέχνης» του Σπύρου Μελά και στον θίασο Βεάκη η Αντιγόνη Μεταξά - Κροντηρά ιδρύει προπολεμικά τον πρώτο μόνιμο παιδικό θεατρικό οργανισμό που «λειτούργησε αδιάλειπτα ως την Κατοχή», ενώ το ταλέντο της διοχετεύεται μετά τον πόλεμο και στη συγγραφή βιβλίων για παιδιά, σε εκθέσεις και σε διαγωνισμούς. «Εχω πάντα στο μυαλό μου την εικόνα της», συνεχίζει η κυρία Κροντηρά - Κατσούφη, «θυμάμαι τα παιχνίδια μας, τις ώρες που περνούσαμε μαζί στους ραδιοθαλάμους... 

 

Μου έκαναν πάντοτε εντύπωση οι πρωτοποριακές ιδέες και ο δυναμισμός της. Ηταν από τις πρώτες γυναίκες που τόλμησαν να κρατήσουν το πατρικό τους όνομα πλάι στο όνομα του συζύγου τους».

 

 

 Τόσο το «Μεταξά» όμως όσο και το «Κροντηρά» έμελλε να ξεχαστούν. Για τους μικρούς της φίλους ήταν πάντα η «θεία Λένα». 

«Η ιδέα για το νέο της όνομα ανήκε στον Γιάννη Βουλπιώτη, τότε διευθυντή του ΕΙΡ, και στον σύζυγό της, τον ραδιοσκηνοθέτη Κώστα Κροντηρά. Δόθηκε σε αντιπαράθεση με τη "θεία Μπέρτα" του γερμανικού ραδιοφώνου και με το δεδομένο ότι ο πατέρας της ονομαζόταν Κωνσταντίνος».

Από τα τέλη της δεκαετίας του '60 και ως τον θάνατό της το πρωινό της 16-10-1971, η «καλημέρα» της γέμιζε τα πρωινά μας από την ΥΕΝΕΔ.


Παρόλα αυτά η Θεία Λένα και οι εκπομπές της σε επανάληψη συντροφευσαν για ακομα 10 χρονια απο τον θανατο της τις επομενες γενιές καθε ημέρα στης 9:00 το πρωί ...





 κι ένα παραμυθάκι  απο τη θεία Λένα






http://to-paliatzidiko.blogspot.gr

http://www.youtube.com

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Εικόνες μιας "άλλης"... Αθήνας

Θησείο



Μία συλλογή από εξαιρετικές φωτογραφίες, μίας "άλλης" Αθήνας, μιας "άλλης" εποχής, που έχει απαθανατίσει ο φωτογραφικός φακός, γυρνώντας τον χρόνο πίσω.


Όταν όλα ήταν διαφορετικά και πιο… κοντινά το ένα στο άλλο. Εποχές που το ασπρόμαυρο φιλμ ήταν ο μόνος τρόπος απεικόνισης, και τώρα αποτελεί ξύπνημα αναμνήσεων.

Πόσες περιοχές μπορείτε να αναγνωρίσετε πια; 



http://www.enikos.gr/data/photos/b86dbece60e5c1cff16fe41c13923f2b.jpg

Κολλέγιο Αθηνών, Ψυχικό




 
 Οδός Πατριάρχου Ιωακείμ, Κολωνάκι



Ψυχικό – Πεντέλη

 


  






Πλατεία Κάνιγγος

  



Λεωφόρος Συγγρού


 
  Πλατεία Ομονοίας

  



Οδός Αθηνάς

  



 Γαλάτσι - 1920



 http://perierga.gr
 http://www.enikos.gr

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ "90 ?


Το Internet έχει μπει τόσο πολύ στη ζωή μας ώστε πολλοί από εμάς δεν θυμούνται καν πώς ήταν η ζωή τους πριν από αυτό!
Όσοι δε, έχουν γεννηθεί μετά το 1990 δεν θυμούνται το Internet στη «βρεφική» του ηλικία. Για τους παλιούς που έχουν ξεχάσει και για τους νέους που δεν το έζησαν καν, να πώς ήταν το Internet της δεκαετίας του ’90.

-Ήταν απελπιστικά αργό. Ακόμη και για τις ιστοσελίδες του «τότε», το δίκτυο αγκομαχούσε για να «φορτώσει». Για τα downloads ούτε λόγος! Για να κατεβάσεις ένα και μόνο τραγούδι μπορεί να χρειαζόσουν ακόμη και μία ώρα. Για βίντεο δεν το συζητάμε καν. Επίσης ήταν η εποχή που οι χρήστες θεοποιούσαν το Napster. Πριν του κηρύξουν τον πόλεμο οι Metallica…


 Για να μπεις στο διαδίκτυο έπρεπε ο υπολογιστής σου να περάσει με επιτυχία την ιεροτελεστία που περιλάμβανε αυτόν τον υπέροχο ήχο.

 Παραδέξου ότι σου έχει λείψει!




 Απαραίτητη προϋπόθεση για να μπεις στο Internet από το σπίτι σου, ήταν να μην μιλά κανείς στο τηλέφωνο εκείνη τη στιγμή. Και αν ήσουν Online και κάποιος έκανε το λάθος να σηκώσει το ακουστικό και να πάρει τηλέφωνο… έπρεπε να ξανασυνδεθείς. Κλασική αιτία καυγάδων με γονείς και αδέλφια.


-Οι χρεώσεις ήταν εξωπραγματικές. Στη σύνδεση με το Internet, οι μονάδες έπεφταν βροχή. Σαν να μιλούσες στο τηλέφωνο με Αυστραλία ένα πράγμα! Αν ήθελες να διαβάσεις κάτι μακροσκελές, έπρεπε να «σώσεις» τη σελίδα και να συνεχίσεις offline.



-Δεν υπήρχε το YouTube. Γιατί ακόμη κι αν υπήρχε, θα ήταν μάλλον αδύνατο να δεις βίντεο. Μέχρι να «φορτώσει», ο λογαριασμός του τηλεφώνου θα έφτανε στον Θεό.


-Δεν υπήρχε Facebook. Αν ήθελες να δεις τι κάνουν οι φίλοι σου… τους έπαιρνες τηλέφωνο. Ή τους έστελνες e-mail. Αν είχαν σύνδεση στο internet. 




 Perierga.gr - Θυμάστε το Internet της δεκαετίας του '90;

 -Τα site ήταν υπερβολικά απλοϊκά. Για να διανθίσουν την εικόνα τους, έβαζαν μουσική που έπαιζε αυτόματα όταν έμπαινες. Κάποιοι το κάνουν ακόμη. Κακώς.
- Οι μηχανές αναζήτησης ήταν κάπως έτσι:


 Perierga.gr - Θυμάστε το Internet της δεκαετίας του '90;

 Οι περισσότεροι χρήστες χρησιμοποιούσαν έναν browser που λεγόταν Netscape.
- Ο όρος Live streaming ήταν άγνωστος για το πλατύ κοινό. 

φυσικά υπήρχε ο explorer ,,  αλλά  <2>  <3>  οχι 8 και 9  που είναι τώρα  
τα windows . εγώ πρόλαβα  τα '98 .  σε κάποιο  παλιό υπολογιστή  τα εχω ακόμα

Perierga.gr - Θυμάστε το Internet της δεκαετίας του '90;

 τώρα ..είναι όλα πιό εύκολα ..οι δυνατότητες που εχουμε  δεν εχουν καμμία σχέση  με τη δεκαετία του "90... κι ομως  είχε άλλη γοητεία το διαδίκτυο  τότε .. πηγαίναμε βήμα βήμα ..ψάχνοντας , μαθαίνοντας ...οι συνομιλίες μας ήταν στο  netmeeting και στο MSN  κάναμε αιματηρές οικονομίες  ..δεν πολυ βγαίναμε εξω..ειχαμε περιορίσει πολύ τα προσωπικά μας έξοδα ...για να έχουμε λίγες ώρες σύνδεση στο ιντερνετ. φυσικά χαίρομαι που τώρα  δεν έχουμε ιδιαίτερη χρέωση ...που η τεχνολογία μας δίνει πολλές δυνατότητες ..όμως  τότε δεν είμαστε πολλοί ..ίσως  και λίγο πιό αγνοί ..με αγάπη  γι αυτό το <παράθυρο στο κόσμο >




 

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Όταν η φύση... ζωγραφίζει...



Απολαύστε μία εντυπωσιακή συλλογή φωτογραφιών όπου η φύση δείχνει το μοναδικό "καλλιτεχνικό της ταλέντο" χαρίζοντας μας απίστευτες εικόνες....

 










 


 

 




http://coolaristo.blogspot.com
http://www.oxafies.com

Για  την προσπάθεια  μας ζητούμε το ελάχιστο από εσάς. 
Κάθε φορά που διαβάζετε μια είδηση κάντε απλά ένα κλικ σε μια διαφήμιση. Ευχαριστούμε